Czy znasz w Polsce takie miejsca, takie domy, gdzie ciągłość tradycji nie została przerwana od kilku pokoleń? Gdzie na każdym kroku widać ślady rodzinnej przeszłości? Zapewne tak. Ale za każdym razem, gdy widzisz przygiętą do ziemi chatę lub stary drewniany dwór wśród równie starych drzew, zastanawiasz się: jakim cudem to przetrwało, kto tu mieszka? Zapraszamy Cię właśnie w takie miejsce - obrośnięte opowieściami o sowie z brzozowej altany, kłobukach i krasnalach, dziadkowej nalewce z wiśni i o tym, jak dziedziczka konia ratowała. Jeśli gotów jesteś podjąć ryzyko, otwórz furtkę - za szarym drewnianym płotem czeka inny świat.

Założony na rzucie prostokąta, konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą, gliną i sitowiem. Posadowiony w 1914 roku na starszych kamiennych fundamentach. Od północy przylega do niego później dobudowany parterowy pawilon. Dom jest piętrowy, częściowo podpiwniczony, kryty blaszanym dachem wielospadowym, oszalowany. Elewacja frontowa pięcioosiowa z centralnie umieszczonym gankiem i wejściem głównym na osi. Wnętrze dwutraktowe, ogrzewanie piecowe, kuchnia węglowa, pierwotne wyposażenie częściowo zachowane. W parku okalającym dom cenna nadrzeczna aleja brzozowa, w północnej części zatarty układ ścieżek poprzecznych. Dziewiętnastowieczne zabudowania folwarczne kamienno-ceglane, funkcjonująca wędzarnia i piec chlebowy.

Goście mają zapewnione całodzienne wyżywienie, smaczne domowe posiłki spożywane wspólnie, w zależności od pogody, na świeżym powietrzu lub w pokoju stołowym. Własne warzywa i przetwory, a także jajka, mleko i mięso z sąsiednich gospodarstw gwarantują zdrową kuchnię.


Zapraszamy!