Sierpnickie Słońce przecknowszy się, przez małe okienka œlipi do chaty,a tu gospodarze szykujš się na przyjazd miastowych. Rozpalajš pod piecem, gary polewek gotujo, bocheny chleba wypiekajš skwarki warzo, kulebiaki z kapustš i grzybami szykujo i pierogów moc nie zabraknie.

Mięsa pieko w garach żeliwnych i ziołami podsypujo, zapach roznosi się po całej chałupie, aż do pokoji pod dachem, a tam krochmalona poœciel bielusieńka jak œnieg.

Zapachy ciast drożdżowych drażnio nosiska goœci. Koguty odœpiewujo już trzecio pobudke, naznaczajo czas wstawania, a na stołach œwieże masło co to Morozowa utłukła w maselnicy, i dała osełki sera białego, tego swojskiego, co by œmietana polewać, a zapach miodu lipowego rozlał się na pajdach goršcego bochna. Gorzałka w przeremblu się chłodzi, bo jakże tu zjeœć grzyby w occie.